Hornets uterusu, tüm büyük ailenin merkezi ve temelidir. Yeni bir yuvaya yol açan odur: kendi başına yetiştirir ve gelecekteki ilk yardımcılarını besler. Ancak ortaya çıktıktan sonra bile uterusun önemi hiç azalmaz, çünkü her zaman ailedeki yeni bireylerin tek kaynağı olacaktır.
Eşekarısı uterusu, tüm aile arasında büyüklüğü ile dikkat çekicidir, ancak bu sadece dış bir farktır. Ailede üreyebilen bu tek dişinin ana özelliği, içinde birçok ilginç ve şaşırtıcı şeyin olduğu yaşam döngüsüdür.
bir notta
Eşekarısı yuvasında ve diğer sosyal böceklerde çalışan tüm bireyler dişidir.
Kural olarak, her eşek arısı ailesinde sadece bir rahim vardır. Yuvanın tüm hızlı, ama kesin olarak organize edilmiş yaşamının döndüğü onun etrafında. Sadece belirli türlerde (ve o zaman bile - bazen) çokeşlilik gözlemlenebilir (İngilizce "poli" - birçok, "kraliçe" - kraliçeden) - birkaç dişinin aynı anda yuvaya yumurta bıraktığı bir fenomen.
Vakaların büyük çoğunluğunda, çalışan eşekarısı çoğalamaz, ancak bazı türlerde çevresel koşulların etkisi altında bazı hormonal değişiklikler meydana gelebilir. Bu başarısızlıkların bir sonucu olarak, bekar dişiler, kendilerine benzer işçilerin yumurtadan çıkacağı döllenmemiş yumurtaları bırakabilirler.Cinsiyetine ve üreme yeteneğine rağmen, böyle bir dişi eşekarısı rahim olarak adlandırılamayacağını belirtmekte fayda var.
Hornets uterusunun görünümü, özellikleri ve fotoğrafları
Eşekarısı uterusu, ailedeki en büyük bireydir. Örneğin, Avrupa eşekarısı ana dişi 3 cm uzunluğa ulaşırken, çalışan bir bireyin performansı çok daha mütevazı - sadece 2 cm Ancak, bu rakamlar sınırdan uzak: örneğin, tropikal eşekarısı, rahim 5, 5 cm uzunluğa ulaşabilir
Fotoğrafta - yuvadaki ana dişi eşekarısı:
Ancak, oldukça ciddi boyutuna rağmen, uterus sıradan çalışan bir bireyle kolayca karıştırılabilir: ana dişi görüş alanında yalnızsa, yuvadan uzaktaysa ve karşılaştıracak kimse yoksa, bu olası hale gelir. yapı malzemesini beslerken veya toplarken onunla.
Kural olarak, eşekarısı kraliçesi, ilkbaharın başında, yavruları için yiyecek toplamaya zorlandığında veya çiftleşmeden sonra zaten sonbaharın sonunda uçar.
Çiçeklerde, ağaçlarda ve yanlışlıkla yaşam alanlarına girerse, eşekarısı uterusu sıradan bir büyük yaban arısı gibi görünür. Aşağıdaki fotoğrafta, tipik bir yaban arısı beline, karnında kahverengi tabanlı karakteristik siyah bandajlara ve sırtında at nalı şeklinde kahverengi bir lekeye sahip olduğu açıkça görülmektedir:
Bu nedenle, vakaların büyük çoğunluğunda, eşekarısı rahmi, yuvanın diğer tüm sakinleriyle aynı renge sahiptir. Bu nedenle, büyük bedene rağmen, büyük bir çalışan birey konsantrasyonu koşullarında kraliçelerini bulmak kolay olmayacaktır.
Fotoğrafta - ailenin ortasındaki eşekarısı rahmi:
Bu ilginç
Böceklerin görsel olarak maskelenmesinin orijinal ilkesi, renklendirmede zıt renklerin bir kombinasyonuna dayanmaktadır.Bir yırtıcı, büyük bir gruptan bir bireyi yakalamak istediğinde, yüzlerce çizgili vücudun kaotik hareketi, gözlerinde belirli bir kurbanı seçmenin zor olduğu kaotik dalgalanmalar yaratır. Bu ilkenin mükemmel bir örneği, bu nedenle karakteristik bir çizgili kıyafeti olan zebralardır. Eşek arıları ise renklerini, kendilerini yırtıcılardan tüm güçleriyle korumak zorunda kalan arıların barışçıl atalarından almıştır.
Eşekarısı rahminin sadece renkli olarak değil, aynı zamanda “zehirli” olduğunu ve çalışan bir bireyle aynı güçte soktuğunu belirtmekte fayda var.
Rahim hayatının başlangıcı
Yeni bir eşekarısı ailesinin gelecekteki kurucusu Ağustos ayı sonlarında veya Eylül ayı başlarında doğar. Bir ay önce, annesi - yaşlı rahim - üreme yeteneğine sahip dişilerin ortaya çıktığı döllenmiş yumurtaları bırakmaya başlar. Aynı zamanda, eski eşekarısı kraliçesi, erkeklerin yumurtadan çıktığı döllenmemiş yumurtalar bırakır.
Çiftleşme döneminde, eşekarısı ailesi zaten çok büyük: içindeki çalışan bireylerin sayısı birkaç on, hatta yüzlerce kişiye ulaşıyor. Ve bu aşamada yuvanın kendisi etkileyici bir boyuta ulaşır. Örneğin, sıradan bir eşekarısı konutu 70-80 cm uzunluğa ulaşabilir ve 10 kg ağırlığa kadar çıkabilir!
Tüm larvalar (genç kraliçeler dahil) yalnızca et yemekleri ile beslenir - diğer böcekler. Bununla birlikte, çalışan bireyler pupadan çıktıktan sonra bile bir süre için cinsin haleflerini besleyebilir.
Üreme yeteneğine sahip dişiler ortaya çıktığında, yaşlı rahim potansiyelini çoktan tüketmiş ve pratik olarak yumurtlamayı bırakmıştır.Bu nedenle, genellikle çalışan eşekarısı onu yuvadan çıkarır ve hatta öldürür.
Fotoğrafta - eşekarısı eski rahmi:
Yuvada çok fazla genç dişi ve erkek olduğunda, annenin evinden uçarlar, sürüler ve çiftleşirler. Erkekler daha sonra birkaç gün içinde ölürken, dişiler hala bir süre avlanabilir veya beslenmek için tatlı meyveler arayabilirler. Bununla birlikte, soğuk havaların yaklaşmasıyla, onların görüşüne göre, kışlama için hala uygun barınaklar buluyorlar: taşların altında, ağaç kabuğundaki çatlaklarda, oyuklarda ve ayrıca tüm çalışan bireylerin zaten öldüğü yuvalarda.
Bu ilginç
Dişi zaten kullanılmış bir yuvayı kışlama için bir sığınak olarak seçtiyse, kış sonuna kadar yaşamaması muhtemeldir. Genellikle, çalışan eşekarısı, soğuk havaların başlamasından önce eski yuvalarda yaşar, bu da zaten geri uçmuş gençlerin geri dönmesine izin vermez. Ancak hayatta kalma oranının düşük olmasının başka bir nedeni daha var: Bazen çalışan bireyler, burada saklanan genç dişileri kurtarmayan kene ve bakteriyel enfeksiyonlar nedeniyle yuvada ölürler.
Tropikal eşek arılarında kışlama aşaması yoktur: bu dişiler çiftleşmeden hemen sonra yeni yuvalar kurarlar. Ancak bazen eski kraliçenin kovulmasını başlatarak yerli ailelerine de dönerler ve zaten gelişmiş yuvayı yönetmeye başlarlar.
Kışlama en zor aşamadır
Kışlama sırasında genç bir dişinin vücudundaki tüm süreçler yavaşlar, bu nedenle sonbaharda biriken enerji rezervlerini mümkün olduğunca ekonomik bir şekilde harcar. Bununla birlikte, bu aşamada önemli sayıda dişi don ve yırtıcı hayvanlardan ölür - böcekçil memeliler ve kuşlar.
En çok korunan, büyük ağaç kabuğu katmanları altında ağaçlarda kış uykusuna yatan eşek arısı kraliçeleridir: kuşlar her zaman altlarına giremez ve şu anda çok fazla böcek avcısı yoktur.
Fotoğrafta - kütükler arasındaki boşlukta kışlama sırasında eşekarısı rahmi:
Yeni bir aile kurmak
İlkbaharda, havanın ısınmasıyla birlikte, genç dişi kış uykusundan uyanır ve gücünü geri kazanmak için birkaç gün boyunca aktif olarak beslenir.
Bu dönemde diyetinin temeli diğer böceklerdir ve bazen kar altından çözülen meyveler ve meyvelerdir.
Aynı zamanda, gelecekteki kraliçe yuva yerleştirmek için uygun bir yer arıyor: sadece güçlü bir dal veya oyuk, bir kayada bir yarık veya kumlu bir yamaçta bir delik olabilir. Rahim ağaç dallarından yumuşak genç kabuğu toplar, çiğner ve hemen yumurta bıraktığı ilk tarakları oluşturur.
Paralel olarak, genç rahim, birincil yapı üzerine inşa ederek yeni bir eşekarısı yuvası oluşturmaya devam eder. Böceklerin yaşam alanı, yalnızca bir kurucu kraliçenin kuvvetleri sayesinde bazen yarım futbol topunun büyüklüğüne ulaşabilir.
Yumurtalardan ilk larvalar çıktığında, rahim kendileri için böcekleri yakalar ve gelecekteki yardımcılarını besler. İlk çalışan bireyler ortaya çıktığında, eşekarısı kraliçesi pratik olarak uçmayı bırakır, tüm aktivitesi sadece yumurtlamaya indirgenir. Böcek işçileri, larva ve kraliçe için yiyecek elde etmek, onlara bakmak ve yeni taraklar inşa etmek için tüm sorumlulukları üstlenirler.
Bu ilginç
23 tür eşekarısı arasında, akrabalarından kökten farklı olan bir tane var - siyah eşekarısı.Dişileri sözde yuva parazitizmi sergilerler: yuva yapmazlar ve ilk larvaları beslemezler. Tüm bahar, dişiler dikkatsizce beslenirler ve yaz başında sıradan bir eşekarısı ailesi bulurlar, yuvalarına girerler, kraliçeyi öldürürler ve feromon kılığında onu taklit ederler. Tabii ki, böyle bir "hile" çok tehlikelidir, çünkü çalışan bireyler uzaylıyı rahimlerine ulaşmadan öldürebilirler. Bununla birlikte, böyle bir devralma genellikle başarılı olur ve işçiler yeni kraliçeye bir öncekine baktıkları kadar özenle bakarlar. Tabii ki, yeni - siyah - eşekarısı, yuvanın eski sahiplerinin yavaş yavaş yerini alacak olan yumurtalardan çıkacaktır.
eşekarısı kraliçesi
Yuvada, eşek arılarının rahmi gerçekten de gerçek bir kraliçedir. Bütün aile onun etrafında yaşar: beslenir, bıraktığı yumurtalar toplanır ve tarakların üzerine dikkatlice yayılır, kovana bir saldırı durumunda sonuna kadar korunur. Rahim, sırayla, yuvada sürekli bir nüfus artışı sağlar ve her gün birkaç düzine yumurta bırakır.
Rahmin çalışan eşekarısı ile bağlantısı, kimyasal koku sinyalleri yoluyla gerçekleşir. Ona bir şey olursa, birkaç saniye sonra yuvadaki tüm eşek arıları bunu bilir.
Yukarıda bahsedildiği gibi, ailenin gücünün zirvesinde (Avrupa eşekarısı için - Ağustos civarında), uterus, hormonal mekanizmalar nedeniyle üreme yeteneğine sahip dişi ve erkeklerin geliştiği döllenmiş yumurtaları bırakmaya başlar. Bu aşama, her eşek arısı türü için büyük önem taşır, ancak herhangi bir tek rahim için, ölümünün yaklaşması anlamına gelir ...
Yaşlılık ve eşekarısı imparatorluğunun gerilemesi
Üreme yeteneğine sahip erkek ve dişilerin yumurtadan çıkacağı yumurtaları bırakmaya başlayan uterus, yumurta taşıma potansiyelini pratik olarak kaybeder. Birkaç hafta daha yuvaya yavru sağlamaya devam edecek, ancak yumurta sayısı kaçınılmaz olarak azalacak. Ve kısa bir süre sonra kraliçe yumurta üretimini tamamen durduracaktır.
Bu zamana kadar, uterusun hayati kaynakları tükenir: yıpranır, zar zor sürünür, vücuttaki kılların bir kısmını kaybeder. Çalışan bireyler pratik olarak onu beslemeyi bırakıyor ve bunlardan çok azı var.
Genç böceklerin yuvadan ayrılmasından sonra, akarlar ve diğer eşekarısı parazitleri genellikle uterusun sıklıkla öldüğü burada çoğalmaya başlar. Ancak kovanda enfeksiyon olmasa bile, don başladığında geriye kalan tüm çalışan bireyler ve yaşlı kraliçe ölecektir.
Bu nedenle, hemen hemen her eşek arısı uterusunun ömrü birkaç ana aşamadan oluşur:
- larvadan çıkış;
- eşleştirme;
- kışlama (tropikal türler, iklim koşulları nedeniyle bu aşamaya sahip değildir);
- gelecekteki yuvanın ilk taraklarının yapımı (siyah eşekarısı istisnadır) ve ilk larvaların döşenmesi;
- aileye yavru sağlamak (üreme yeteneğine sahip hem dişiler hem de erkekler dahil);
- ölüm.
Bununla birlikte, her şey o kadar üzücü değil: yuvanın etrafında bir yerde, genç, güçlü ve döllenmiş dişiler zaten kendileri için kış daireleri buluyorlar, bu da ilkbaharda döngüyü yeniden başlatacak ve aralıksız çalışmaları ile türün tarihini yazmaya devam edecek.
İlginç video: eşekarısı yuvadaki larvalarına nasıl bakar?
Binlerce arı kovanına karşı birkaç eşek arısı: kim kazanır?
